Ντουμπρόβνικ

(Dubrovnik). Πόλη (30.200 κάτ. το 2003) της Κροατίας, πρωτεύουσα της επαρχίας Ντουμπρόβνικ-Νερέτβα. Εκτείνεται σε μια μικρή βραχώδη χερσόνησο της δαλματικής ακτής. Ιδρύθηκε περίπου το 614 π.Χ. με την ονομασία Ραγούσιον από πρόσφυγες της Επιδαύρου στην τοποθεσία όπου σήμερα βρίσκεται η πόλη Κάβτατ και η οποία είχε καταστραφεί από βαρβαρικές φυλές. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους υπήρξε σπουδαία πολεμική βάση. Αργότερα, αν και διατηρούσε μια μορφή ανεξαρτησίας, περιήλθε διαδοχικά υπό τον έλεγχο της Σερβίας, της Ενετικής Δημοκρατίας και του βασιλείου της Ουγγαρίας. Το 1526 αποτέλεσε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κάτω από την οποία αναπτύχθηκε ως αριστοκρατική Δημοκρατία, ουσιαστικά τελείως ανεξάρτητη. Το 1806 την κατέλαβε ο Ναπολέων, ο οποίος το 1808 την προσάρτησε στις Ιλλυρικές Επαρχίες. Το 1814, την πήρε η Αυστρία, στην οποία προσαρτήθηκε το 1815 και παρέμεινε έως τον A’ Παγκόσμιο πόλεμο, όταν αποτέλεσε μέρος του κράτους της Γιουγκοσλαβίας που ιδρύθηκε τότε. Η πόλη έχει πολυάριθμα μνημεία, μεταξύ των οποίων το ανάκτορο των Ρετόρων (γοτθικού ρυθμού), η λότζια, ρυθμού Αναγέννησης, ο καθεδρικός ναός ρυθμού μπαρόκ (1671 – 1713), ο ναός του Σωτήρα, με πρόσοψη ρυθμού Αναγέννησης, ο ναός των Αγίου Φραγκίσκου και η μονή των Δομινικανών με προστώο ρομανικού ρυθμού του 1360 και, τέλος, τα τείχη, μήκους περίπου 2 χλμ. Χάρη στην ηπιότητα του κλίματος και στις φυσικές ομορφιές του, το Ν. έγινε, κατά τα τελευταία χρόνια, πολυσύχναστο τουριστικό κέντρο· η πόλη, που είναι έδρα στρατιωτικής ακαδημίας, βασίζει την οικονομία της, εκτός από τον τουρισμό, σε μερικές βιομηχανίες και βιοτεχνικές δραστηριότητες και στην εμπορική κίνηση του λιμανιού της. Άποψη με το νησί Λόκρουμ. Το αρχαιότερο τμήμα της πόλης, που περιβάλλεται και σήμερα με επιβλητικά τείχη μήκους 2 χλμ., βρίσκεται σε μια μικρή χερσόνησο της Δαλματίας.